Ιστορική Αναφορά

Τo Vodun(Vodoun, Voudou, Vodun, Sevi Lwa) είναι ευρέως γνωστό σήμερα ως Voodoo.Υπολογίζεται πως η αρχική του μορφή αναπτύχθηκε περίπου το 3000 πΧ στο Αφρικανικό "κράτος" της Δαχομείας (περιλαμβάνει μέρη από το σημερινό Tόγκo, Βένιν και Νιγηρία). Οι σκλάβοι μετάφεραν μαζί τους την θρησκεία όταν μεταφέρθηκαν στην Ταϊτή και σε άλλα νησιά των Ανατολικών Ινδιών.

Το Voodoo εκδιώχθηκε κατά την αποικιοκρατική περίοδο του 19ου-20ου αιώνα καθώς και κατά τη διάρκεια των Μαρξιστικών καθεστώτων, ενώ απέκτησε επίσημο "πατριαρχείο" το 1989 στην Ταϊτή, όταν εγκαταστάθηκε εκεί τοπική-δημογραφική κυβέρνηση. Το Vodun εξασκείται από πάνω από 60.000.000 ανά τον κόσμο-βάση στατιστικών στοιχείων του Κεντρικού Ναού στην Ταϊτή-,με κυρίαρχες περιοχές τις Ανατολικές Ινδίες , την Ταϊτή (όπου το 95% του πληθυσμού είναι μυημένοι), τη Βόρεια Αμερική και Νότια Αμερική (λίκνο του εκεί είναι η Νέα Ορλεάνη).

Αν και το κεντρικό του δόγμα προήλθε από διαφορετικά μέρη της Αφρικής, πολύ πριν οι Ευρωπαίοι αρχίσουν το εμπόριο σκλάβων, η σημερινή δομή του Vodun δημιουργήθηκε στην Ταϊτή κατά τη διάρκεια του αποικισμού της Hispaniola. Η βίαιη μετακίνηση των σκλαβωμένων Αφρικανών από διάφορες εθνικές ομάδες ήταν αυτή που διαμόρφωσε τις συνθήκες κατάλληλα για τη δημιουργία του Vodun.Οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες θεωρούσαν ότι με την απομόνωση των εθνικών ομάδων των σκλάβων και με την εμβάπτισή τους ως Χριστιανούς, θα εμπόδιζαν μια τυχών συσπείρωσή τους.(Πρέπει να αναφερθεί ότι τα μέτρα αυτά ήταν πολύ καταπιεστικά για τους σκλάβους. Απαγορευόταν με κάθε τρόπο η θρησκευτική δραστηριότητα χωρίς άδεια από την επίσημη εκκλησία της εκάστοτε αποικίας. Επιπλέον, απαγορευόταν στους σκλάβους η επικοινωνία μέσω αφρικανικών διαλέκτων , όμως και η χρήση της Αγγλικής/Γαλλικής γλώσσας , εκτός μόνο όταν αυτή χρησιμοποιούταν για λατρεία του ευαγγελίου!).

Τα μέτρα αυτά είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα , αφού μες στη μιζέρια της θρησκευτικής καταπίεσης και τις άθλιες συνθήκες της δουλείας οι νέγροι σκλάβοι συνενώθηκαν κάτω από τη δική τους πίστη. Οι σκλάβοι, όμως, δεν λάτρευαν μόνο δικούς τους -προηγούμενους- Θεούς, αλλά έφτασαν να δημιουργούν δικές τους τελετές. Στην πορεία πολλά από τα αλλαγμένα τελετουργικά και πιστεύω ενώθηκαν δημιουργώντας τη νέα θρησκεία της Vodun.(Τέτοιες εθνικές ομάδες είναι οι Φόν, οι Νάγκο, ο Ίμπο, οι Δαχομειανοί , οι κάτοικοι του Κονγκό , οι Σενεγαλέζοι, ο Χασαυριανοί , οι Καπλαούντες , οι Μονδουνγκέζοι και οι Λιβυανοί)

Μια γρήγορη ιστορική αναδρομή για το Vodun στην Ταϊτή.
1730-1790: Η άνοδος του Vodun και η σταδιακή επικράτηση της Δαχομιανής μορφής.
1790-1800: Επαναστατική περίοδος στην οποία το Vοdun γνώρισε σημαντική αύξηση.
1800-1815: Το Vodun γνώρισε μεγάλη πίεση από τους τρεις πιο γνωστούς κυβερνήτες της Ταϊτής (Toussaint Louverture, Jean-Jacques Dessalines και Henry Christophe)
1815-1850: Ακόμα μεγαλύτερη διάδοση. Υπό την εξουσία του κυβερνήτη Soulouque το Vodun έγινε δεκτό από το καθεστώς και επιτράπηκε η δημόσια λατρεία του.
1860-1945: Διάφοροι περίοδοι της Ρωμαιοκαθολικής καταπίεσης, με τελικό αποτέλεσμα ένα πόλεμο ενάντια στο Vodun στα 1940. Μετά την αποτυχία του πολέμου αυτού οι Ρωμαιοκαθολικοί μείωσαν την αντίθεσή τους προς το Vodun(19 Σεπτεμβρίου 1945, αναφέρεται και πρώτη φορά το όνομα Vodun από τον χριστιανό ιερωμένο Jelacrond)
1945-σήμερα: Απάρνηση του Vodun από το κίνημα του Duvalier και ανάπτυξη της αντι-Vodun κίνησης Αμερικάνων Βασικό-προτεσταντών (America Fundamentalist Protestant against Vodun)
1975-σήμερα: Επανάνοδος του Vodun, ειδικά σε σχέση με τους Lwa και τον Ogoun, σαν κινητήρια δύναμη για το αγροτικό κίνημα αναμόρφωσης της Ταϊτής
(αρχική πηγή James Layburn : The Haitian People, τελική πηγή Bob Corbett , Δεκέμβριος 1991)